Şehit olursam lösemili kız çocuğuna yardım edin.

Neyi unuttuk?
O kadar çok şeyi unuttuk ki, kendi hayatımızda lay, lay lomla yaşar olduk.
20 yıllık iktidar bize neleri unutturdu, bunu bile unuttuk. Dindar nesil yaratacak derken eğer bunlar dindar
diyen gençlik ataist ve deist olmaya başladı. “Gençlere giderse gitsin” dediniz, üniversite kazanan
135 bin genç okula kayıt yaptırmadı! bilen varmı?
Gençler iş yok, aş yok bari asker veya polis olim dedi. Onlarda sizin saçma sapan Suriye düşüncelerinize şehit oldular.
Yusuf ataş…
Kim mi?
Gerek kalmadı! Çünkü şehit oldu. Sizler gece rahat yatın diye, o kendini feda etti bu ülke için.
Neydi onu bu mesleğe iten? En başta vatan sevgisi, ama diğeri ekonomik zorluklar.
Siz günlük saraylarında 10 milyon harcarken o kahramanlar ana, babalarına üç kuruş göndermek içinde o mesleği seçtiler.
Ne diyor Yusuf ataş vasiyetinde?
Ben ölürsem  bir lösemili kız çocuğunu okutun, birde gidin Anamın, Babamın elini öpün.
İçiniz sızladı mı bay rahatlar?
Yazıklar olsun sizin makam, saltanat düşüncenize. O Mehmetçik o Suriye için silah sıktı sonunda bu yaşta canını verdi. Fakat o ülkesini korumamak için kaçan ve habire yorgan altında aşna, fişne sonucu çoğalan topluma ne yapacağız?
Şehit diyordu? Evlenemem sanıyorum! Neden evlenemiyor gençler, ve iş için güvenlik görevlisi oluyor? Neden belli değilmi, neden bu ülkeyi yaşayanlara dar ettiniz.
Sırf “itibardan tasarruf olmaz” dediniz, kime itibar, halka mı, size mi itibar?
Yazık,
Gençlerimiz ölüyor veya kaçıp gidiyor bu ülkeden, fakat sizin dediğiniz gibi “sufli” nedenlerden değil, sizin yönetim şeklinizden kaçıyorlar.
Şehidimize Allah rahmet eylesin nur içinde yatsın. Sakın şehit olmak büyük rütbe demeyin, biliyorum ki, sizin çocuklarınız “çürük” olarak Askere gitmediler.